De 'vinken' van het UWV:
loonsanctie en spoor 2

Op 1 mei 2024 heeft de rechtbank Den Haag (ECLI:NL:RBDHA:2024:6319) namelijk een uitspraak gedaan, waarin is geoordeeld dat wat in de Werkwijzer staat niet in beton is gegoten. In het bijzonder met betrekking tot de eisen die aan een tweede spoortraject worden gesteld door het UWV.

Waar gaat deze zaak over?

In deze kwestie heeft een werkgever met behulp van een re-integratiebureau een zieke werknemer gere-integreerd tijdens de wachttijd. Bij de beoordeling van de re-integratie-inspanningen door het UWV, heeft het UWV geoordeeld dat de re-integratie-inspanningen onvoldoende zijn geweest, omdat:

1. Het tweede spoortraject niet tijdig is gestart; en
2. Het tweede spoortraject niet adequaat is.

Volgens de arbeidsdeskundige van het UWV is het tweede spoortraject niet adequaat geweest vanwege een ‘mismatch’ tussen het persoonsprofiel en het zoekprofiel. Bovendien is het traject niet tijdig gestart: er waren mogelijkheden voor de zieke werkneemster eerder te re-integreren in het tweede spoor.

De werkgever gaat in bezwaar. Het UWV stelt vervolgens dat de werkgever weliswaar niet langer wordt verweten dat het tweede spoortraject te laat is gestart, maar dat de loonsanctie desondanks in stand blijft. Volgens de arbeidsdeskundige bezwaar en beroep ontbreekt in het tweede spoortraject een goed zoekprofiel. Ook is gesolliciteerd naar niet-passende functies (zoals winkelmedewerker). Daarmee is volgens het UWV het tweede spoortraject nog steeds niet adequaat.

De werkgever stelt in beroep dat het standpunt van het UWV niet klopt, omdat het tweedespoorbedrijf juist uitgebreid is ingegaan op welke functies zijn onderzocht en of deze functies passend zijn bij de resterende mogelijkheden van de zieke werkneemster en haar profiel. Ook heeft het tweedespoorbedrijf op basis van de beperkte belastbaarheid van de zieke werkneemster haar begeleid bij het solliciteren op passende functies.

Het UWV is daarentegen van mening dat de werkgever (te laat) aanvullende informatie (lees: de herziene voortgangsrapportage) met betrekking tot het zoekprofiel heeft ingebracht en dat zij daarom de juiste beslissing in bezwaar hebben genomen.

Beoordeling door de bestuursrechter

De bestuursrechter ziet dat toch anders. De bestuursrechter stelt daarbij vast dat de herziene voortgangsrapportage duidelijk vermeldt welke vaardigheden en kwaliteiten de werkneemster heeft en de belemmeringen en beperkingen. Ook is in de rapportage opgenomen aan welke arbeidsomstandigheden een toekomstige werkplek moet voldoen en wordt uitvoerig ingegaan op de eventuele passende functies voor de zieke werkneemster en de 20 (en dus niet 6 zoals het UWV stelt) sollicitaties die door haar zijn verricht.

De rechtbank oordeelt dat daarmee de herziene rapportage aan de eisen uit de Werkwijzer Poortwachter voldoet (zie kader). Althans, het UWV heeft niet voldoende gemotiveerd waarom het zoekprofiel niet aan deze eisen zou voldoen. Ook is de beslissing onvoldoende zorgvuldig voorbereid aldus de bestuursrechter. Al met al is de rechtbank dus van mening dat de loonsanctiebeslissing moet komen te vervallen.

Conclusie

In alle gevallen geldt dat het UWV een belastend besluit – zoals een loonsanctie – goed moet motiveren en zorgvuldig moet voorbereiden. Dat in een voorkomend geval een zoekprofiel op het eerste gezicht niet exact aan de eisen van de Werkwijzer Poortwachter voldoet, doet daar niets aan af.

Kortom: een loonsanctiebeslissing is niet alleen ‘vinken’ zetten door de arbeidsdeskundige van het UWV, maar vergt een zorgvuldige inhoudelijke voorbereiding en afweging door het UWV.

Nabrander

Als in bezwaar of beroep blijkt dat het UWV ten onrechte een loonsanctie heeft opgelegd, dan betekent dit dat de werkgever ten onrechte langer het loon tijdens ziekte heeft doorbetaald. Die feitelijke gevolgen van de (achteraf) onterecht opgelegde loonsanctie blijven in stand; het loon tijdens ziekte is immers al doorbetaald door de werkgever.

Wat vaak wordt vergeten, is dat de werkgever de schade die wordt geleden als gevolg van de onterechte loonsanctie in de beroepsprocedure op het UWV kan verhalen. Dit kan door het indienen van een schadeverzoek bij de bestuursrechter op grond van artikel 8:88 Awb. De werkgever in deze zaak heeft dit niet gedaan in deze beroepsprocedure. Deze werkgever kan overigens wel met de uitspraak van de rechtbank Den Haag, het UWV verzoeken de schade die is geleden als gevolg van de loonsanctie te vergoeden. Mocht het UWV daar geen (of niet volledig) gehoor aan geven, dan kan alsnog een schadeverzoek bij de rechtbank worden ingediend.

Houd er rekening mee dat niet alle schade als gevolg van de loonsanctie voor vergoeding in aanmerking komt. In een latere blog zal ik stilstaan bij de schadeposten die voor vergoeding in aanmerking komen.